Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Change minds, change the world


Με την πολύ μικρή εμπειρία μου στην κοινωνία, θα επιχειρήσω να σχολιάσω τις μορφές δράσης μέσα σε αυτή. Μέσα από τα κινήματα, αυτό που παρατηρώ σαν λάθος είναι το γεγονός πως δεν αφουγκραζόμαστε τη μεγάλη μερίδα του πλήθους. Σαφώς και δε θα πορευτούμε με τις ιαχές της μάζας κάνοντας κάτι οπορτουνιστικό, σαφώς και θα προσπαθήσουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τη μάζα αυτή, αλλά…. υπάρχει και ένα αλλά.! Βλέπουμε ότι πάντα η πορεία προς το σκοπό μας συναντά ένα αδιέξοδο καθώς δεν υπάρχει η επιθυμητή ανταπόκριση.
Για να μπω στο ψαχνό.. θα ξεκινήσω με τις πορείες. Οι πορείες είναι ένα ανοιχτό σε όλο τον κόσμο μέσο πάλης, ωστόσο όταν καθημερινά είμαστε από πορεία σε πορεία, το μέσο αυτό χάνει την ισχύ του (ως κάποιο ξεχωριστό γεγονός) κάνοντας πολλούς να διαλέγουν!! σε ποια πορεία θα συμμετέχουν. Ελάχιστες λοιπόν πορείες είναι πλέον μαζικές ενώ το μέσο αυτό έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις της μάζας ως κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο σημαντικό καθώς επαναλαμβανόμενα σημαντικά γεγονότα αποτυπώνονται ως απλά καθημερινά φαινόμενα μίας συγκεκριμένης περιθωριοποιημένης πλέον μερίδας. Θα μου πείτε ότι μέσω της πορείας εμπλέκονται στα τεκταινόμενα αρκετά νέα άτομα. Για μένα τουλάχιστον δεν είναι αρκετά αυτά τα άτομα που απορροφάμε από τη μάζα και αναφέρομαι συνεχώς στη μάζα γιατί αυτή θα πρέπει να είναι ο άμεσος, ο επιμέρους στόχος που θέλουμε να προσεγγίσουμε προκειμένου να κοιτάξουμε τον μακροπρόθεσμο.
Έπειτα, αναφερόμενος στις καταλήψεις, στο υπέρτατο δηλαδή ως τώρα μέσο πάλης, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσω πως έχουν παγιωθεί στο μυαλό της μάζας ως κάτι το αρνητικό! Οι μόνιμες πλέον καταλήψεις σε σχολεία και σχολές φθείρονται με την κακή διαχείρισή τους και σε ότι αφορά τη συχνότητα αλλά και σε ότι αφορά το περιεχόμενο. Όταν λοιπόν ακόμα και το υπέρτατο μέσο έχει χάσει τη δύναμή του, τότε υπάρχουν δύο μόνο λύσεις. Είτε προσπαθούμε να το αλλάξουμε, να το βελτιώσουμε και να το προμοτάρουμε σε ανανεωμένη έκδοση προς τον έξω κόσμο, είτε εφευρίσκουμε μία νέα μορφή δράσης.
Μία λοιπόν μορφή δράσης θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να είναι οι ακτιβισμοί. Το μέλλον πρέπει να επικαλυφθεί από τους ακτιβισμούς οι οποίοι μέχρι τώρα έχουν αφήσει θετική χροιά στα μάτια της μάζας. Ο ακτιβισμός χωράει μεγάλη φαντασία, πλουραλισμό στον κόσμο που απευθύνεται, αφήνει ίχνη και μπορεί να έχει και ποικιλία στη χρονική διάρκειά του. Αυτή τη στιγμή δε θα προσδιορίσω συγκεκριμένους ακτιβισμούς εκτός αν θελήσει κάποιος μέσω σχολίων.
Απλώς ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου ως προς τη μιζέρια μας και ως προς τις παρωπίδες που έχουμε μένοντας κολλημένοι στα ίδια και στα ίδια. Η κοινωνία αλλάζει. Εμείς σαν περισσότερο νοήμονες αφού αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα της κοινωνίας, γιατί φοβόμαστε να αλλάξουμε; Ας αφήσουμε τις δοκιμασμένες μορφές πάλης γιατί πλέον έχουν αποτυπώσει το πρόσημό τους στις συνειδήσεις της μάζας σε ότι αφορά το αποτέλεσμα που δίνουν επιχειρώντας να διαπαιδαγωγήσουν τον έξω από μας κόσμο. (Φυσικά και οι πορείες και οι καταλήψεις χρειάζονται απλά αναφέρομαι καθαρά στους τρόπους με τους οποίους θα προσεγγίσουμε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να εστιάσουμε στα μεγάλα προβλήματα. Κι όποιος θέλει ας με πει οπορτουνιστή. Απλά υπάρχει μία λεπτή γραμμή στο σημείο αυτό. Ο παράγοντας ‘’ακούω και τον κόσμο’’ δεν είναι οπορτουνιστικός καθώς ως οπορτουνιστικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το επιμέρους ζήτημα παρά μόνο ο τελικός σκοπός.)

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Αχ θάλασσά μου σκοτεινή


Λέμε τρελούς και γελάμε με τους Κινέζους που βουτάνε στις θάλασσες και τα ποτάμια όταν έχει έκλειψη ηλίου και περιμένουν να βγουν οι δράκοι. Αυτοί με τη σειρά τους γιατί να μη γελάνε με τα λεγόμενα θαύματα της θρησκείας μας για παράδειγμα?
Ένα θαύμα που λένε μπας και μας πείσουν είναι αυτό με τον Χριστό που περπάτησε πάνω στη νεκρά θάλασσα. Αχ, άμα ζούσα τότε, θα ήμουν κι εγώ Θεός. Θαύμα θα ήταν αν περπάταγε σε πισίνα.!! Στην πισίνα γίνεται αισθητή η διαφορά αφού δεν υπάρχει αλάτι κι είναι πολύ πιο δύσκολο να επιπλεύσεις σε σχέση με τη θάλασσα και πόσο μάλλον με τη νεκρά θάλασσα η οποία είναι γνωστή για τη μεγάλη περιεκτικότητα αλατιού και είναι τόσο συμπυκνωμένη που ίσως ο Χριστός μας τελικά να ήταν πιο παχουλός απ’ ότι εμφανίζεται στις ταινίες έτσι όμορφος, αλλά παρ’ όλα αυτά όντως να περπάτησε στη νεκρά θάλασσα.
Εξετάζοντας το θέμα από άλλη οπτική γωνία, αν κάποιος μου πει έστω ότι ο Χριστός περπάτησε και σε φυσιολογική θάλασσα, τότε έχω κάθε δικαίωμα να τον πιστέψω ή να τον αποκαλέσω τρελό χωρίς κάποιος να μου το αποδείξει με τεκμήρια ότι δεν έχω δίκιο. Έπειτα αν κάποιος επικαλεστεί ότι το γεγονός το είδαν ας πούμε και 3.000 άτομα, πάλι μπορώ να τους πω τρελούς καθώς αν για παράδειγμα σε μία παρέα 10 ατόμων ο ένας μόνο λέει πως είδε κάτι και είναι τόσο ακραίο γεγονός ώστε οι υπόλοιποι 9 να τον θεωρούν τρελό και περαιτέρω με την ίδια αναλογία (αν και τέτοια πράγματα βέβαια δεν αποδεικνύονται με την αναλογία) οι 3.000 είναι τρελοί μπροστά σε 27 άλλους χιλιάδες, πόσο μάλλον καταρρίπτεται μία λογική όταν δεν ανταποκρίνεται από το 95% και βάλε.. του συνολικού πληθυσμού της γης που δεν είναι χριστιανοί και που αντιστοιχεί περίπου σε 5,5 δις ανθρώπων.!
Και αφού πιάσαμε τις θάλασσες, ένας άλλος ήρωάς μας στο σίριαλ, ο Μωυσής, θα μπορούσε να διδάσκεται από το δημοτικό κιόλας σχολείο σε βιβλία φυσικής.! Το φεγγάρι περιστρέφεται και το φαινόμενο αυτό επηρεάζει ολόκληρη την υδρόγειο δημιουργώντας στη θάλασσα τη λεγόμενη άμπωτη και τη λεγόμενη πλημμύρα. Όσο πιο στενή μάλιστα είναι η θαλάσσια επιφάνεια, τόσο πιο έντονο παρατηρείται το φαινόμενο. Ως εξαιρετικός φυσικός λοιπόν ο Μωυσής, εκμεταλλεύτηκε την άμπωτη θάλασσα, τη διέσχισε κι έπειτα η θάλασσα έγινε πλημμύρα κι έπνιξε τους αμόρφωτους αντίπαλους στρατιώτες.
Οι ιερείς κι οι στρατηγοί έχουν σκοτώσει τον περισσότερο κόσμο καθώς έχουν τις μεγαλύτερες στρατιές οι οποίες τους ακολουθούν πιστά. Κι ο Μωυσής όπως κάθε ‘’καλός προπονητής’’ ντοπάρει τους αθλητές του αλλά αυτός είναι νόμιμος διότι η ψυχολογική ντόπα δεν ανιχνεύεται. Η θρησκεία λοιπόν ως η παλαιότερη λίγκα έχει και τους πιο πολλούς οπαδούς και συγκεκριμένα ο χριστιανισμός ως ιστορικός αθλητικός όμιλος έχει πολλούς ένθερμους υποστηρικτές οι οποίοι σε αντιστοιχία με τους σημερινούς οπαδούς των γηπέδων, δε βλέπουν τίποτα με λογική, αντικειμενικότητα και καθαρό μυαλό παρά θολώνονται μονάχα από την έχθρα τους με την αντίπαλη ομάδα και είναι ικανοί να θυσιαστούν για το πιστεύω τους.
(Η λίγκα που προανέφερα θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον του blog)