Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Κάποιες χύμα συμπιεσμένες σκέψεις περί θρησκείας


Θαύμα του Θεού = η παραβίαση των δικών του κατά τ’ άλλα μεγαλειωδών και αμετάβλητων νόμων της φύσης
Σήμερα δεν υπάρχει πίστη. Ακόμα και οι ίδιοι οι χριστιανοί δεν είναι πιστοί, απλώς πιστεύουν στην πίστη. Γιατί το πρωταρχικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε για να ευχαριστήσουμε τον Θεό είναι να πιστεύουμε σε αυτόν; Δε θα ήταν προτιμότερο να είμαστε γενναιόδωροι, ταπεινοί, καλοσυνάτοι και ειλικρινείς άνθρωποι; Αυτός ο γενναίος σκεπτικισμός τρομάζει τους θρησκευόμενους. Πιστεύουν στην πίστη σαν πίστη γι’ αυτό και οι συνέπειες της θρησκευτικής πίστης και πρακτικής είναι δεινές, με αμέτρητες φρικτές ενέργειες δολοφονιών, βασανισμών και πολέμων στο όνομα αυτής.
Όχι παντελόνια, εδώ επικρατεί η ταπεινοφροσύνη του ντεκολτέ
Τα παλαιότερα χρόνια υπήρχε η επιβολή της πίστης ‘’διά του ξίφους’’. Στις μέρες μας δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά καθώς από τα αρχαία βιβλία μέχρι το σχολείο με την προσευχή και την εκκλησία κάθε Κυριακή ενσταλαζόταν στο νου των παιδιών η θρησκεία ως η ιερή αλήθεια. Όποιος έχει ενδοιασμούς φαντάζει εκκεντρικός και περιθωριοποιείται από τη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας και ειδικά από την οικογένειά του. Αλλά όπως είπε και ο Βενιαμίν Φρανκλίνος <<Οι φάροι είναι πιο χρήσιμοι από τις εκκλησίες>>. Άλλωστε δε δέχομαι κάποιον να μου λέει πως πιστεύει πραγματικά σε μία συγκεκριμένη θρησκεία όπως ο χριστιανισμός αφού ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία του τόπου που έτυχε να ανατραφεί. Η κατήχηση του παιδιού από τους γονείς είναι η αιτία της πίστης στη συγκεκριμένη θρησκεία. Οποιοσδήποτε χριστιανός ξέρει ότι αν είχε γεννηθεί στην Ινδία σίγουρα δε θα ήταν χριστιανός!!!
Αγέρωχα αδιάφορος απέναντι στις ανθρώπινες υποθέσεις
Μην ξεχάσω στο σημείο αυτό να αναφερθώ στον αγώνα στίβου που παρακολούθησα πρόσφατα, πριν την εκκίνηση του οποίου οι αθλητές (χριστιανοί, μωαμεθανοί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο..) προσεύχονταν αδιάκοπα. Όποιος ήρθε πρώτος ήρθε επειδή τον διάλεξε ανάμεσα στους άλλους ο Θεός του. Ο δεύτερος δεν έχει σωστό Θεό γι’ αυτό και δεν κέρδισε, ενώ ο τρίτος έχει ίδιο Θεό με τον πρώτο αλλά ήρθε τρίτος επειδή το έκανε ο Θεός του για να δοκιμάσει την πίστη του.!! Ένας άλλος αθλητής τρέχει δέκα αγώνες τη χρονιά, προσεύχεται πριν από κάθε φορά και μία απ ‘αυτές κατακτά την πρώτη θέση. Ε, φαίνεται ξεκάθαρα πως ήταν αποτέλεσμα της πίστης του που αφού τον καταξίωσε και έκανε το χρέος της, μετά τον παράτησε για να βοηθήσει και κανέναν άλλον.
Για να κλείσουμε κάπου εδώ και να μπλέξουμε και λίγο Δαρβίνο, ο άνθρωπος απέκτησε και ελαττώματα λόγω της εξέλιξης όπως η κοίλη, οι πόνοι στη μέση κλπ. αφού πρώτα περπατάγαμε στα τέσσερα έχοντας διαφορετική μορφή και δε συνηθίζει αμέσως το σώμα. Μάλλον δε σχεδιαστήκαμε έτοιμοι….