Δύο γραμμές κάθετες μεταξύ τους

Κραυγές, πανικός και αυθόρμητος πατριωτισμός του πλήθους είναι τα πλέον αναμενόμενα αποτελέσματα έπειτα από το κάψιμο μίας ελληνικής σημαίας. Εγώ από την πλευρά μου φυσικά και δεν πιστεύω πως μια τέτοια ενέργεια μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας, ωστόσο δείχνει την αντίδραση προς όλους όσους προσηλώνονται σε ένα πανί και θέλουν να νιώσουν ότι αντιπροσωπεύονται από την πατρίδα τους και επαναπαύονται στην προστασία της, αντί να επιδιώκουν οι ίδιοι να την ανανεώσουν και να τη βελτιώσουν σε κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Δεν είμαι ανθέλληνας αν και στο κάτω κάτω θα μπορούσα να είμαι αν ορίζα ως Έλληνες αυτούς που είναι οι ‘’υψηλόβαθμοι’’ Έλληνες. Φυσικά βέβαια δεν είμαι σε καμία περίπτωση και φιλέλληνας, ούτε fan καμίας χώρας. Το κάψιμο μίας σημαίας πρόκειται για μία καθαρά συμβολική πράξη που στόχο έχει τον προβληματισμό της κοινής γνώμης σε ότι αφορά τις προτεραιότητες στη ζωή και όχι το τράβηγμα της προσοχής και τον αποπροσανατολισμό από υγιείς διαμαρτυρίες όπως δυστυχώς συμβαίνει και τελικά χάνεται το νόημα. Σαφώς όμως κάποια σύμβολα δημιουργούνται προκειμένου να δηλώνουν οι ομάδες ανθρώπων το πού ανήκουν, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεται να γινόμαστε ειδωλολάτρες. Οι πράξεις δείχνουν τελικά ποιος είσαι. Η γενικότερη ωστόσο τάση του φανατισμού, του εντυπωσιασμού και της αναζήτησης ταυτότητας οδηγεί τα πλήθη στην τυφλή προσήλωση σε έντονες γραμμές και όμορφα, λαμπερά χρώματα! Τα σύμβολα χωρίς να είναι ηγέτες, μας εξουσιάζουν και προπορεύονται στις ενέργειες μας. Μας οδηγούν νοερά, τυφλά και μαζικά σε πράξεις απερίσκεπτες και κακόβουλες πολλές φορές. Η τυφλή αυτή προσήλωση σε μία σημαία μπορεί να σφίγγει τα νήματα του πανιού αλλά φθείρει το ξύλο που τη στηρίζει.
Και αν κάποιος πιστεύει ότι προσβάλλουμε τον πολιτισμό καίγοντας μια σημαία τότε υποτιμά ο ίδιος τον πολιτισμό της Ελλάδας καθώς εάν πίστευε πως είναι τόσο σπουδαίος, πώς θα ήταν δυνατόν να κλωνιστεί μέσα από έναν αναπτήρα και ένα πανί? Ένα σύμβολο αντιπροσωπεύει όλες τις προσπάθειες που έγιναν ώστε να αναπτυχθεί ο πολιτισμός της Ελλάδας? Το ίδιο σύμβολο αν χαθεί, θα χαθεί κι ο πολιτισμός? Και φυσικά δε θα πρέπει να επικαλούμαστε τον πολιτισμό προκειμένου να καυχηθούμε. Αυτοί που τον χτίσανε καλώς να καυχιόντουσαν. Εμείς ας καυχηθούμε όταν τον αναπτύξουμε περισσότερο χωρίς βέβαια να υποτιμάμε άλλους πολιτισμούς. Ας σημειώσω εδώ πως πολιτισμός δεν είναι το ποδόσφαιρο και οι τρανές γιορτές του έπους του ’40 με τη μορφή παρελάσεων και λοιπών καθοδηγούμενων δήθεν πατριωτικών εκδηλώσεων. Για την ιστορία του πολιτισμού, δε θα αναφερθώ εκτενώς στο γεγονός πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι των Ελ αφού Ελλάς είναι η πέτρα και η γη των Ελ, αλλά θα το παραβλέψω καθώς φοβάμαι τις αντιδράσεις των εχθρών Ντόιτς, των πρώην δηλαδή ηγετών της γερμανικής γης, των Φιν, των Σουίτσερ, των Νέδερ και άλλων, αν και τελικά δεν ξέρω τίνος είμαι! Αλλά δε μ’ενδιαφέρει. There’s always been a path in no man’s land. Κοιτώ απλώς να βελτιώσω την κοινωνία στην οποία έτυχε να ανήκω και αυτό θα το πετύχω με τους ανθρώπους που ζούμε στην ίδια κοινωνία.